زن؛ مادر یا کارگر؟!!
مادرانِ !! دور از خانواده، زمینه ساز فرزندان نابسامان و بزه کار
... پدر و مادری که کودک خود را از عطوفت و مهر و گرمی خانواده محروم نموده او را به مهد می سپارند, کودک آن دو نیز در بزرگسالی پدر و مادر خود را به خانه سالمندان می سپرد زیرا با محبت و رأفت تربیت نشده و رحمت در روح او تزریق نشده و از آن تغذیه ننموده و آن را نچشیده است.
جامعه ای که زن را با مرد برابر می شمرد در حقیقت سهم عاطفه و رأفت را پایمال می کند و آغاز مهد کودک به فرجام خانه سالمندان می انجامد.
باید خانواده با رحمت رهبری شود یعنی انسان هفت سال رئوفانه از شیر مادر و با نوازش او تغذیه کند و مهربانانه در آغوش مادر و در کنار بستر او بیارامد و پدر و مادر با زبان کودکانه و با رأفت با او بازی کنند و مهربانانه با او سخن گویند و با رأفت دستش را بگیرند و به مهمانی ببرند و ... . چنین کودکی در بزرگسالی اش رهبری زندگی خود را به خشم نمی سپارد. بر خلاف شخصی که در دوران کودکی اش پدر و مادر را در خانه ندیده و از مادر به دور بوده و خود نیز در مهد کودک آرمیده و فقط غذا و بهداشت و نیازهای فیزیکی و آسایش جسمی او تأمین شده و از عاطفه لطف صفا و وفای مادری که فرزند باید با جان خود آن را بیابد بچشد اثری ندیده.
... چنین جامعه ای بر محور قهر و قلدری می چرخد.
آنان که هزینه زندگی را به عهده زنان می نهند و او را به کار بیرون خانه تشویق می کنند و فرزند را به مهد کودک می سپرند و این همه را نشانه فرهنگ و مدنیت می شمرند باید به پرسش های زیر پاسخ اطمینان بخش دهند:
1    آیا از پیامد این کار آگاهی دارند ؟
2    آیا این کار با خلقت و طبیعت زن سازگار است ؟
3    آیا این کار با خلقت و ساختار جامعه سازگار است ؟
4    آیا آنچه امروز در جهان رخ می دهد نتیجه چنین جابجایی نابجا نیست ؟
آیا سر اینکه رحمت از جهان رخت بسته و درنده خویی به جای تعاطف نشسته است و به تعبیر حضرت امیر مؤمنان - سلام الله علیه – همانند گورخرهای وحشی در میان رمه یکدیگر را لگد می زنند و گاز می گیرند (( یتکادمون فیها تکادم الحمر فی العانت )) جز این نیست که زنان به جای آموزش عفاف و انعطاف در خانواده, شهوت و شرارت را در جامعه آموزش می دهند؟
5    آیا آنچه امروز بر خطوط کلی جهان حاکم است جز این است ؟

زن در آیینه جلال و جمال – آیت الله جوادی آملی